Republican Exile: Vertaling in Nederlands en tekst - Victor Hugo

Aangezien mannen van eer in het slijm zinken,
Aangezien de scepter wordt vastgehouden door misdaad,
Aangezien rechten allemaal zijn geschonden,
Aangezien alle trotse leugens worden neergeslagen
En op straatposten door elke stad
De schaamte van mijn land is te zien;

Rechts van onze vaderen,
Gouden koepel, groot pantheon van licht
Onder het vrije en open blauwe ,
Oh tempel van onsterfelijke schaduwen!
Sinds nu de trapladderbrigades
Plakken het rijk aan je muren met lijm,

Omdat harten tot op het bot worden geslagen
Omdat we allemaal kruipen, omdat we negeren
Het recht, het ware, het grote, het dappere,
De ogen van de geschiedenis in woede,
De wet, alle eer en alle glorie
En degenen die nu het graf zijn ingegaan;

Ballingschap en angst! ... Ik hou van ze.
Laat verdriet mijn diadeem zijn.
Ik hou van mijn hoogmoedige armoede!
Ik hou van de deur geslagen door de storm
Ik hou van het standbeeld, ernstig en bleek,
Of Mourning naast me gezeten.
Ik hou van de ontberingen die ik doormaak,
Die duisternis waar ik ooit mo re
Alles wat me verheugt en me laat leven:
Gesluierde deugd, waarheid, geloof, waardigheid,
Vrijheid de onverschrokken gedeporteerde,
En loyaliteit de voortvluchtige.

Ik hou van dit eiland in de diepten,
Goed Jersey dat vrij Engeland houdt
Achter het oude schild van haar vlag,
Donkere wateren nu hoog en hoger,
Het vaartuig - een meanderende ploeg,
De golven - een mysterieus veld.

Ik hou van de zeemeeuw, o zee, die wervelt
De golven van je wateren in parels
Op zijn wild gekleurde vleugels,
Duikt in de monsterlijke golven
En uit hun gapende kaken komt tevoorschijn,
Net als de ziel van lijden.

Ik hou van deze plechtige hoogte van steen
Waar ik het eeuwige gekreun hoor,
Meedogenloos als een diepe spijt,
Geboren en herboren in de donkere lucht,
Van golven over sombere riffen daar,
Van moeders over kinderen dood.